ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ
Το μπλε του ελληνικού πελάγους μας προσφέρει απλόχερα τροφή για όνειρα και σκέψη. Μας προσφέρει όμως και τους μοναδικούς γευστικούς του θησαυρούς, κομμάτι της διατροφής μας, από την στιγμή που μάθαμε να τιθασεύουμε το κύμα. Από την συναρπαστική ανεπιτήδευτη γεύση των θαλασσινών της North Evia μέχρι τον εξεζητημένα μοναδικό χαρακτήρα του κεχριμπαρένιου Aυγοτάραχου του Μεσολογγίου, η θάλασσα, δημιουργεί με τα υλικά της μια γευστική παλέτα, που έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της διατροφής μας γενιές τώρα.
* Η τακτική της συντήρησης του αυγοτάραχου από τόνο ή κέφαλο
έχει τις ρίζες της στους αρχαίους Έλληνες και Αιγύπτιους.
Το 1668 ο Τούρκος χρονογράφος και περιηγητής Εβλιγιά Τσελεμπή αναφέρει
το αυγοτάραχο ως μεζέ “πραγματικά άξιο δώρο για σουλτάνους”,
“ξανθό σαν το σαφράν”, ευωδιαστό, νόστιμο και τονωτικό.
έχει τις ρίζες της στους αρχαίους Έλληνες και Αιγύπτιους.
Το 1668 ο Τούρκος χρονογράφος και περιηγητής Εβλιγιά Τσελεμπή αναφέρει
το αυγοτάραχο ως μεζέ “πραγματικά άξιο δώρο για σουλτάνους”,
“ξανθό σαν το σαφράν”, ευωδιαστό, νόστιμο και τονωτικό.
