Η Ελληνική Μυθολογία δίνει στην τέχνη της τυροκομίας τον χαρακτηρισμό του «Δώρου με παντοτινή Αξία», που οι θεοί του Ολύμπου έκαναν στον άνθρωπο.

Από τις απόκρημνες πλαγιές της Κρητικής Γης, έως και τις εύφορες Θρακιώτικες πεδιάδες, η ελληνική τυροκομία θεωρείται η κυριότερη μορφή μεταποίησης και αξιοποίησης του γάλακτος, που έδωσε ένα από τα πιο σπουδαία τρόφιμα στην διατροφική ιστορία του ανθρώπου, προσφέροντας ένα πλήθος προϊόντων υψηλής βιολογικής αξίας μέσα από κορυφαίες επιλογές. Τυριά που αναδεικνύουν νέες γεύσεις και υφές, συμπληρώνουν νέες συνταγές, και απολαμβάνονται σκέτα, στη σχάρα ή συνοδεύοντας μια ποικιλία ρακής ή ούζου.

«Από τα Εδώδιμα-Αποικιακά στα Σούπερ Μάρκετ: Η πορεία 140 ετών μιας ελληνικής εταιρείας τροφίμων» Παναγιώτης Θανόπουλος, (Εκδόσεις Καστανιώτη).«Αφίνω δε τα τυριά, εις σωρούς κεφαλιών στιβαγμένα…Καμαρώστε τάξιν!
Όλα αυτά φαντασθήτε τα εις σωρούς με γεωμετρικά σχήματα, με πυραμίδας, με κώνους, με τετράγωνα, παρατεταγμένα, ταξινομημένα κατ’ είδος, μέγεθος, χρώμα με ζηλευτήν τάξιν.
Εδώ δεξιά, μόλις εισέρχεσθε, ένα περίκομψον τραπέζι, επίμηκες από ωραίον ξύλον με ένα παμμέγιστον πάλλευκον μάρμαρον απαστράπτον. Γύρω γύρω μέσα σε τενεκέδες ωραιοτάτους τα λάδια και τα βούτυρα και τα τυριά… εις τόνους ολοκλήρους, ηγραβιέρα, το τσέστερ και το ροκφόρ, παίρνουν ζωήν, κινούνται, εκστρατεύουν και έρχονται… προς το στόμα μου».